Geregeld heb ik samenwoners aan tafel die een huis kopen en een deel van de koopsom met spaargeld betalen. Soms heeft één van hen meer kunnen sparen. Bijvoorbeeld omdat hij een hoger salaris heeft of langer bij de ouders heeft gewoond en geen kostgeld betaalde.
Een relatie kan helaas ook eindigen. Dus moet het stel nadenken over hoe ze willen omgaan met die ongelijke inbreng. Leggen ze niets vast, dan zal een rechter meestal beslissen dat ze de overwaarde gewoon 50/50 moeten delen.
Vaak is de eerste gedachte van het koppel om de woning niet 50/50 op naam te zetten, maar in een eigendomsverhouding die recht doet aan de ongelijke inbreng. Gaan ze uit elkaar, dan delen ze de overwaarde ook ongelijk.
Maar hier schuilt een adder onder het gras. Stel dat de vrouw € 40.000 inbrengt en haar vriend € 20.000. Dan kunnen ze beslissen dat zij voor 2/3e en de man voor 1/3e eigenaar wordt. Als de relatie eindigt en zij hem uitkoopt, moet zij overdrachtsbelasting betalen. Weliswaar bestaat er een vrijstelling voor verdeling na uit elkaar gaan, maar die geldt alleen als de eigendomsverhoudingen niet verder uit elkaar liggen dan 60/40. En daar gaan ze ruimschoots overheen.
Het stel kan ook voor een andere route kiezen. Ze kopen het huis dan wel 50/50 aan. In een (onderhandse) akte leggen ze vast dat de man aan de vrouw de helft van haar meerinbreng ad € 40.000 moet terugbetalen. De Consumentenbond heeft plannen om hiervoor een modelcontract te maken.
