Een verkoper moet bij de overdracht van een pand een energielabel aan de koper overhandigen. Op die regel zijn maar een paar uitzonderingen, dus veel verkopers moeten kosten maken om zo’n label te krijgen.

Verkopers klagen vaak dat het certificaat geen enkel nut heeft. De koper wil het pand dat in de verkoop is kopen of niet en de letter op het label heeft daarop geen enkele invloed.

Recent las ik een uitspraak waarbij ouders een appartement aan hun dochter verkochten. Die dochter woonde daar al enkele jaren en was actief betrokken bij de Vereniging van Eigenaars (VvE). Zij wist dus ook van de hoed en de rand als het ging om welke energiebesparende maatregelen door de VvE uitgevoerd waren en welke nog in de pijplijn zaten.

Volgens de ouders had een energielabel hier geen enkele toegevoegde waarde. Ze hadden dit dan ook niet aangevraagd. Toen ze daarom een boete kregen, moest de rechter oordelen. Eén van de stellingen van de ouders werpt nieuw licht op het nut van een energieprestatiecertificaat.

Volgens de ouders heeft hun dochter als nieuwe eigenaar van het appartement niets aan het label. Daarin staan weliswaar suggesties welke energiebesparende maatregelen getroffen kunnen worden, maar die kan een koper van een appartementsrecht niet zelf uitvoeren. Alleen de VvE kan daartoe opdracht geven en een individuele koper heeft geen meerderheid van stemmen om die maatregelen door te drukken.

De Rechtbank is echter van mening dat het niet nodig is dat die maatregelen door de koper zelf worden uitgevoerd. Het nut van het label is onder meer dat een koper weet welke mogelijke stappen tot verbetering gezet kunnen worden binnen de VvE.

Daarom heeft het label volgens de rechters zelfs bij appartementen wel degelijk een toegevoegde waarde.

%d bloggers liken dit: