Die vraag wordt geregeld gesteld en ik kan u melden dat er een groot verschil is. Trouw je zonder iets geregeld te hebben, dan wordt alles gemeenschappelijk bezit en zul je dus 50/50 moeten delen. Ga je samenwonen dan is het de vraag of je kunt bewijzen dat jij bepaalde spullen betaald hebt. Is het antwoord bevestigend dan kun je er van uit gaan dat jij die spullen meekrijgt als je uit elkaar gaat.

Maar sinds 4 september jl. is er nog een verschil. Het kan ineens uitmaken of er een schuldige is aan te wijzen die verantwoordelijk is voor de breuk.
Bij een echtscheiding na een huwelijk is het niet relevant wie de foute partij was. Moraal-ridders hebben niets te zoeken binnen een huwelijk.
Het Hof in Arnhem vindt dat er bij samenwoners wel gekeken moet worden of één van beiden is “vreemd gegaan” en straft dat financieel af.

Nou was het wel een bijzondere situatie, maar toch vind ik de uitspraak opmerkelijk en daarom zal ik die situatie proberen te schetsen. Man en vrouw gaan in 1980 samenwonen en zij krijgen 3 kinderen. Misschien slaat de sleur toe, maar in 2003 krijgt de vrouw een “affectieve relatie” met een ander. De man komt hier achter, de man en de vrouw gaan praten, de vrouw beloofd haar (andere) geliefde aan de kant te zetten en samen besluiten ze hun relatie voort te zetten. Dat kost een jaar en in augustus 2004 tekenen ze bij de notaris een samenlevingscontract. Gevolg daarvan is kennelijk dat de vrouw er financieel op vooruit gaat als de relatie zou eindigen.

In 2007 komt de man erachter dat zijn vriendin haar (andere) geliefde nog steeds ziet. Dat is voor hem de druppel en hij beëindigt de relatie. Hij weigert echter de vrouw het geld en dergelijke te geven waarop zij recht heeft op grond van het samenlevingscontract uit 2004.

Zijn argument: in het contractrecht is het zo dat verondersteld wordt dat de contract-partijen weten waar zij aan beginnen en ook van elkaar begrijpen waarom ze een contract tekenen. Maar de man heeft in 2004 gedwaald: had hij geweten dat de vrouw haar amoureuze relatie zou voortzetten, dan had hij nooit het (samenlevings)contract getekend.

In eerste instantie ging de rechtbank niet mee in deze algemene redenatie over contractrecht. Maar het Hof in Arnhem volgde de man wel!

Omdat de man had gedwaald werd het (samenlevings)contract ontbonden en kreeg de vrouw niets. Ik vind het opmerkelijk dat het vastleggen van de spelregels in een samenlevingscontract kennelijk niet anders is dan het tekenen van bijvoorbeeld een huurcontract. De gevolgen van een samenlevingscontract worden aangepast als een partij zich vergist heeft over de (sexuele) trouw van de wederpartij bij het aangaan ervan.

Maar als je trouwt ga je ook een verbinding aan met een ander. Volgens mij vindt het Hof in Arnhem dat je dan geen (huwelijks)contract sluit. Voor de financiële gevolgen bij een echtscheiding maakt het namelijk niet uit of de partijen trouw aan elkaar zijn gebleven.

Misschien moet het spreekwoord aangepast worden:
Twee geloven op één kussen, daar slaapt niet de duivel maar de rechter tussen
(als je samenwoont tenminste, ben je gehuwd dan weer niet).

Mr Ernst Loendersloot
Meer weten ? Kijk eens op: www.ntrs.nl of bel 043-3509950.

Printversie

Ernst Loendersloot - senior kandidaat notaris te Maastricht

Ernst Loendersloot – senior kandidaat notaris te Maastricht

%d bloggers liken dit: