Er zijn verschillende termen die gebruikt worden om aan te duiden waar het om gaat.
Dat zijn bijvoorbeeld: privé-clausule, uitsluitings-clausule of anti-schoonzoon-clausule dan wel anti-schoondochter-clausule.
Waar het om gaat is dat er in jouw testament een bepaling wordt opgenomen waarin staat dat jouw erfenis alleen voor jouw erfgenamen bestemd is.
Althans, dat als jouw (klein-)kind of broer/zuster of (achter-)neef/nicht of andere erfgenaam na jouw overlijden gaat scheiden, jouw erfenis niet gedeeld hoeft te worden met zijn of haar ex-echtgenoot of ex-echtgenote.
Maar let op:
- jouw erfgenamen moeten wel zorgen dat bij die (eventuele) scheiding makkelijk te achterhalen is wat er met jouw erfenis is gebeurd.
Als het gewoon op de gezamenlijk spaarrekening van jouw erfgenaam en zijn of haar partner is gestort, dan zal bij de scheiding jouw erfgenaam moeten aantonen of het bedrag dat dan nog op die spaarrekening staat uit de erfenis komt (en dus van jouw erfgenaam is) of van de de echtgenoten samen (en dus tussen hen gedeeld moet worden).
Lukt het jouw erfgenaam niet om het bewijs te leveren, dan zal de ex-echtgenoot / ex-echtgenote bij de scheiding een deel van het saldo van de spaarrekening krijgen;
en - als jouw erfgenaam na jou overlijdt, erft de weduwe/weduwnaar wel jouw erfenis. Als je dat niet wilt zul je een zogeheten twee-traps-bepaling moeten opnemen in jouw testament.
Dat zie ik vaak gebeuren als jouw erfgenaam wel getrouwd is, maar geen kinderen heeft. Jouw erfenis kan dan via jouw erfgenaam bij zijn of haar weduwe/weduwnaar terecht komen en vervolgens uiteindelijk bij zijn of haar familie.
Met een twee-traps-bepaling kun jij niet alleen aangeven dat je dit laatste niet wilt, maar ook waar jouw erfenis uiteindelijk terecht moet komen.