Rechters hebben de mogelijkheid om de gevolgen van de wet te verzachten. In een eerdere column heb ik een zaak besproken waar de rechter die ruimte niet benut. Nu graag uw aandacht voor een uitspraak waarbij de rechter dat wel doet.
Een man is tot aan zijn dood advocaat, met een eigen kantoor. Zijn vrouw, met wie hij ruim 17 jaar getrouwd is, heeft altijd bij hem gewerkt. Omdat de man blind werd, moest zij steeds meer werk overnemen. Mede omdat zij een autismespectrumstoornis heeft, werd haar dat te veel, met mishandeling van haar echtgenoot tot gevolg.
Twee keer rukt de politie uit. De eerste keer wordt de aanklacht geseponeerd. De tweede keer acht de strafrechter bewezen dat de vrouw met een asbak drie keer op het achterhoofd van haar man heeft gedrukt. De man had daardoor een licht rode vlek. De vrouw moet daarom een geldboete van € 200 betalen.
Enkele maanden later overlijdt de man. Zijn kinderen stellen dat de weduwe onwaardig is om van haar man te erven. Ze is namelijk veroordeeld voor een misdrijf waarop maximaal 4 jaar gevangenisstraf staat. Dat staat zo in de wet.
De rechter vindt dat in deze situatie echter een te zware straf vanwege het beperkte letsel. Hij acht het redelijk en billijk dat de vrouw erft en niet de kinderen.
Zou de man zwaar mishandeld zijn, dan had de vrouw waarschijnlijk niet de erfenis van € 1 miljoen gekregen. Dan was het wel een hele dure asbak geweest.
