Een notaris kan besluiten een akte niet te passeren. Bijvoorbeeld als dit leidt tot strijd met het recht of de openbare orde. Dit zijn vage normen, maar denk aan de vervolging van Joden, Sinti of homo-sexuelen in WO II en dan zie je het belang ervan.

Daarnaast mag een notaris ook weigeren als hij of zij niet over de noodzakelijke specifieke kennis beschikt. Een akte waarin een Boeing 747 wordt overgedragen hoef ik niet te ondertekenen. Wel moet ik de partijen dan doorverwijzen naar een gespecialiseerde collega die bereid is de akte op te stellen.

Mag een notaris ook besluiten om een (eenvoudig) testament niet te passeren als dat indruist tegen zijn of haar opvattingen? Gaan notariële gewetensbezwaren boven de plicht te passeren?

Ik dacht van niet, maar de tuchtrechter oordeelt anders. Een cliënt wil twee Palestijnse organisaties laten meedelen in de erfenis. De notaris verwijst de man door. De reden: de notaris is van mening dat deze twee organisaties de staat dan wel het volk Israël bestrijden en als belijdend christen kan zij het niet opbrengen om mee te werken aan financiële ondersteuning van dat doel.

De tuchtrechter besluit dat op grond van de godsdienst- en gewetensvrijheid, zoals vastgelegd in mensenrechtenverdragen en de Grondwet, de gewetensbezwaren van de notaris boven het belang van de cliënt gaan.

Trek die lijn stug door en dan hoeft een (streng) christelijke notaris geen akten te passeren voor niet-christenen of leden van de LHTBI-gemeenschap. Of een samenlevingscontract voor een hetero-stel.

%d bloggers liken dit: